Strona główna » miasto Elbląg » Kanał Elbląski

Kanał Elbląski (niem. Oberländischer Kanal, do 1945 Kanał Oberlandzki) – żeglowna droga wodna na terenie województwa warmińsko-mazurskiego. Kanał bywa błędnie nazywany Kanałem Elbląsko-Ostródzkim lub Kanałem Ostródzko-Elbląskim.

Kanał Elbląski (niem. Oberländischer Kanal) to najdłuższy kanał żeglowny w Polsce. Jego długość wynosi 83,3km.

Kanał łączy Jezioro Druzno z Drwęcą oraz z jeziorem Jeziorak. Z jeziora Drużno, poprzez rzekę Elbląg z Zalewem Wiślanym a także przez kanał Jagielloński, Nogat i Wisłę z Morzem Bałtyckim.

Część Kanału, od śluzy w Miłomłynie do jez. Druzno, nosi nazwę Kanału Warmińskiego. Ma długość 52 km oraz 5 pochylni i 2 śluzy.

Przy budowie Kanału Elbląskiego wykorzystano jeziora leżące na różnych wysokościach między Ostródą i Zalewem Wiślanym. Różnica poziomów sięga 100 m. Osobliwością na skalę europejską jest zespół 5 pochylni, po których przetacza się statki na specjalnych platformach ustawionych na szynach. Od kanału odgałęzia się kilka szlaków wodnych, m.in. Ostróda – jezioro Szeląg Mały, Ostróda – Jezioro Drwęckie – rzeka Drwęca – Wisła.


Położenie
Pod względem fizyczno-geograficznym kanał położony jest w makroregionach Pobrzeża Gdańskiego i Pojezierza Wschodniopomorskiego, w mezoregionach Żuław Wiślanych i Pojezierza Iławskiego.

Historia
W IX wieku na terenie Mazur zaczął dynamicznie rozwijać się drobny przemysł. Sławę na skalę światową zdobyła sosna taborska służąca do wyrobu masztów i bardzo poszukiwana przez przemysł szkutniczy. Rozwój przemysłu wymagał utworzenia sieci komunikacyjnej łączącej Prusy z morzem Bałtyckim.

Koncepcja budowy kanału
W pobliżu Elbląga, już wcześniej do żeglugi przystosowano płytkie jezioro Drużno przez które pogłębiono szlak żeglowny o szerokości 20 metrów. Tamtędy wiódł szlak wodny łączący się z portem Elbląg i dalej z Bałtykiem. Stan ten miał wpływ na powstanie koncepcji połączenia jezior leżących między Wisłą i Pasłęką. Przez wiele lat nikt nie wpadł na pomysł rozwiązania pozwalającego na pokonanie niemal 100-metrowej różnicy poziomu wód. Ewentualna budowa śluz wymagałaby budowy około 30 takich obiektów hydrotechnicznych.

Budowa
Nad projektem kanału zaczęto pracować w 1837 a prace rozpoczęto w 1844 roku. Cztery pierwsze pochylnie suche: Buczyniec, Kąty, Oleśnica i Jelenie uruchomiono go w 1860 roku. Projektantem i realizatorem Kanału był Georg Jacob Steenke, który przyjął zlecenie Fryderyka II, pragnącego połączyć szlakiem żeglownym Prusy Wschodnie z Bałtykiem.

Podczas robót hydrotechnicznych wyrównywano poziomy wód w zbiornikach na trasie kanału. Obniżono poziomy luster wody do poziomu Jezioraka (99,5 m n.p.m.). Takie działania były przyczyna obniżenia poziomu wód kilku jezior nawet o ponad pięć metrów.

Na Jeziorze Karnickim, (97,5 m n.p.m.), powyżej lustra wody, wybudowano akwedukt leżący powyżej lustra wody tego jeziora.

W latach 1872-1876 – uruchomiono trzy kolejne śluzy: Miłomłyn, Zielona, Mała Ruś. Ostatnia pochylnia Całuny (położoną najbliżej jeziora Drużno) budowana była w latach 1874-1881.

Pierwotna koncepcja budowy kanału opierała się na projekcie pokonania różnicy poziomów wód między jeziorem Pniewskim a jeziorem Drużno za pomocą śluz komorowych wykonanych z drewna. Jednak koncepcję tę zarzucono. Ostatnia pochylnia Całuny zastąpiła istniejące już śluzy. Przyczyną zmiany koncepcji był wydłużony czas śluzowania i problemy z z dostarczeniem wody do śluz.

Znaczenie gospodarcze kanału
Kanał w XIX wieku (1844-1860), jako szlak komunikacyjny, pełnił ważną rolę gospodarczą przyczyniając się do rozwoju pojezierzy Ostródzkiego i Iławskiego i ich komunikacji z portami w Gdańsku i Elblągu. Rozwój transportu kolejowego i samochodowego wpłynął na zmniejszenie przewozów towarowych i już w latach 30. XX wieku wykorzystywany był jedynie przez turystów.


Wymiary śluz
Łódź na pochylni
Nazwa śluzy     Spad średni/maksymalny [m]     Wymiary komór [m]
Miłomłyn     3,1 / 3,54     33,88 x 3,6
Zielona     1,5 / 1,96     34,19 x 3,55
Ostróda     1,8 / 2     29,15 x 3,26
Mała Ruś     1,5 / 1,64     29,33 x 3,22


Locja Kanału Elbląskiego
Locja zawiera podstawowe informacje żeglugowe. Długości odcinków, umiejscowienie i dane głównych urządzeń hydrotechnicznych.

Locję podzielono na 4 części


Schemat śluzy
Śluza Miłomłyn (km 0,0) – pochylnia Buczyniec (km 36,77)
Statek białej floty


Pochylnia Buczyniec (km 36,77) – Jezioro Drużno (km 52,00)
Wózek przewożący żaglówkę

Trasa kanału wiedzie przez 9,2-kilometrowy odcinek na którym znajdują się suche pochylnie.
Nazwa pochylni     Kilometraż i długość pochylni
Buczyniec     km 36,77 - 20,62 m
Kąty     km 39,10 - 18,88 m
Oleśnica     km 41,66 - 24,20 m
Jelenie     km 43,97 - 21,99 m
Całuny     km 46,00 - 13,83 m


Różnice w wysokościach pochylni [edytuj]
Wózek na pochylni Całuny
Nazwa     Różnice wysokości w metrach
Pochylnia Kąty     18,88
Pochylnia Oleśnica     24,20
Pochylnia Jelenie     21,99
Pochylnia Całuny     13,83


Śluza Miłomłyn (km 0,0) – Jezioro Szeląg (km 31,30 km)


Schemat śluzy


Śluza Miłomłyn (km 0,0) – Iława (km 32,20)



za: Elbląg

Zdjęcie: autor: Janusz JurzykJanusz J , żródło: http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Elbl%C4%85g_1.JPG?uselang=pl

Wszelkie prawa zastrzeżone

Kontakt z nami   |   Reklama na portalu   |    Redakcja   |   Nasze portale

Wszelkie prawa zastrzeżone. Zasady korzystania & Polityka prywatności   |   Projekt WORTALE.NET  |   Wydawca SOLUMA